27 en 28 december
Blijf op de hoogte en volg Eric en Krista
28 December 2015 | Ghana, Takoradi
De dagen na Kerst krijgen we bericht dat het in Nederland ongekend warm is! Maar liefst zo’n twaalf graden! Hopelijk kunnen jullie dit volhouden. Wij hebben ons geprobeerd een beetje aan te passen aan de Ghanese temperaturen, maar eerlijk is eerlijk dat lukt ons niet zo best zonder ventilatoren. Gelukkig blijkt de stroom voorziening heel betrouwbaar. Maar zelden valt de stroom uit.
De zondagochtend staat in het teken van een dienst op het project, waarbij ook diverse kinderen uit Mpatado aanschuiven. Ze komen dan in hun mooiste kleding en genieten enorm van het zingen en dansen.
In de middag wint de warmte het van ons en gaan we gestrekt op onze bedden.
Na een heerlijk dutje gaan we naar buiten waar we een tijdlang allerlei spellen doen met de meiden. Sommigen hebben hun nieuw verkregen Party Party-cadeau bij zich. We leren ze dus hoe jojo’s werken en er is een kleine houten puzzel die een groep een tijdlang in beslag neemt. Verder komt het meegebrachte springtouw tevoorschijn en blijft ook de bal niet achter. Al met al spelen we tot ruim na de normale etenstijd. Je merkt dat ze dit niet vaak gedaan hebben en daarom erg leuk vinden. Daarnaast is het ook erg moeilijk om gesprekken met de meisjes te hebben. De meesten kunnen nauwelijks Engels spreken en zelfs degenen die dat wel kunnen blijken soms moeilijk te verstaan/begrijpen. Toch leuk dat we lekker ontspannen een paar leuke dingen kunnen doen.
In de avond kijken we met alle meiden naar de video die Wilma en Hetty hebben gemaakt van hun bezoek aan Florence in Oeganda. Florence Naduk is daar in 2010 gestart met een nieuw project waar zal worden voorzien in praktijkopleidingen in het meest arme gebied, Karamoja.
Sommigen van de meiden hebben Florence ontmoet (toen ze eerder dit jaar in Ghana was) en enkelen herkennen Wilma en Hetty in de video. Dat vinden ze leuk! Verder zijn ze heel geïnteresseerd en verrast over bepaalde dingen uit de video waaruit blijkt dat Oeganda toch heel anders kan zijn dan Ghana.
We leggen ook uit wat er in Karamoja gedaan wordt en wat de plannen zijn en ze erg blij met het verhaal. Ze klappen er zelfs voor!
Op maandag hebben we afgesproken met Sammy dat wij een paar uurtjes naar Africa Beach Hotel zullen gaan. We verwachten hier even lekker rustig in het zeebriesje te kunnen zitten, genietend van een paar rustige momenten. Dat briesje was er zeker, heerlijk! De rustige momenten niet zo. Er bleek ’s avonds een feest te zijn en hiervoor moest zo’n beetje de gehele tijd gesoundcheckt worden. Wat is dat toch met geluidsmensen, dat ze zo graag zelf hun installatie horen, maar vooral ook graag anderen dit ‘genoegen’ niet willen ontnemen?
We hebben toch een plekje uitgekozen en geprobeerd wat te relaxen en verder hebben we nog lekker op de rotsen in de zee rondgewandeld. Leuk, allerlei visjes, krabbetjes, zee-egels en mooie schelpen!
Als we terugkomen, gaan we met Sammy een wandeling maken naar Mpatado. Dit dorp net naast het project is een heel arm dorp. Mensen en dieren leven hier door elkaar, vuil ligt overal en gewassen groeien overal en nergens.
Toen we in 2010 in Mpatado kwamen, bestond het dorp voor een groot deel uit hutjes, in slechtere staat dan een verblijf voor huisdieren in Nederland. Hutjes gemaakt van houten frames, dichtgesmeerd met klei. Aan de binnenkant veel roetvorming vanwege het gebruik van kolen en houtvuurtjes. We zien nu ook nog steeds erg veel armoede en een soort apathie. Toch zijn de huizen nu voor en groot deel opgetrokken uit steen.
De toenemende welvaart in Ghana biedt ook kansen voor de mensen in Mpatado. Het dorp raakt meer en meer opgeslokt door de stad en de mensen kunnen soms eenvoudige baantjes vinden en zo een klein bestaan opbouwen. Maar intussen is de inflatie in Ghana ook erg hoog, dus erg veel blijft er niet over. En al helemaal niet voor degenen, die geen werk kunnen vinden. Elke keer aangrijpend om rond te lopen!
De kinderen die wij reeds ontmoet hebben op het project, zijn ondanks alles maar wat trots om hun ‘huis’ aan te wijzen, waar hun familieleden bezig zijn met allerlei huishoudelijk werk: wassen, eten voorbereiden, etc. We ontmoeten broers, zusjes, moeders en opa’en oma’s. Deze mensen zijn blij omdat sommige van de kinderen worden ondersteund door de stichting. Hierdoor kunnen ze naar school en krijgen ze kans om aan de cyclus van armoede te ontvluchten. Dat is ook fijn te horen!
Terwijl we zo door het dorp wandelen, wordt er gestreden om onze handen, het is maar goed dat ze vastzitten. Uiteindelijk hebben we allebei meerdere kinderen aan onze handen en intussen proberen we nog wat te filmen en fotograferen!
Als we teruggelopen zijn, horen we dat de vader van één van de meisjes, Abigail, die door de stichting wordt ondersteund, deze maand haar vader heeft verloren, echt treurig. Mogelijk dat haar moeder niet langer voor haar en haar broertjes kan zorgen en dat ze dan moeten verhuizen, zelfs naar andere steden. Verdrietig hoor!
De zondagochtend staat in het teken van een dienst op het project, waarbij ook diverse kinderen uit Mpatado aanschuiven. Ze komen dan in hun mooiste kleding en genieten enorm van het zingen en dansen.
In de middag wint de warmte het van ons en gaan we gestrekt op onze bedden.
Na een heerlijk dutje gaan we naar buiten waar we een tijdlang allerlei spellen doen met de meiden. Sommigen hebben hun nieuw verkregen Party Party-cadeau bij zich. We leren ze dus hoe jojo’s werken en er is een kleine houten puzzel die een groep een tijdlang in beslag neemt. Verder komt het meegebrachte springtouw tevoorschijn en blijft ook de bal niet achter. Al met al spelen we tot ruim na de normale etenstijd. Je merkt dat ze dit niet vaak gedaan hebben en daarom erg leuk vinden. Daarnaast is het ook erg moeilijk om gesprekken met de meisjes te hebben. De meesten kunnen nauwelijks Engels spreken en zelfs degenen die dat wel kunnen blijken soms moeilijk te verstaan/begrijpen. Toch leuk dat we lekker ontspannen een paar leuke dingen kunnen doen.
In de avond kijken we met alle meiden naar de video die Wilma en Hetty hebben gemaakt van hun bezoek aan Florence in Oeganda. Florence Naduk is daar in 2010 gestart met een nieuw project waar zal worden voorzien in praktijkopleidingen in het meest arme gebied, Karamoja.
Sommigen van de meiden hebben Florence ontmoet (toen ze eerder dit jaar in Ghana was) en enkelen herkennen Wilma en Hetty in de video. Dat vinden ze leuk! Verder zijn ze heel geïnteresseerd en verrast over bepaalde dingen uit de video waaruit blijkt dat Oeganda toch heel anders kan zijn dan Ghana.
We leggen ook uit wat er in Karamoja gedaan wordt en wat de plannen zijn en ze erg blij met het verhaal. Ze klappen er zelfs voor!
Op maandag hebben we afgesproken met Sammy dat wij een paar uurtjes naar Africa Beach Hotel zullen gaan. We verwachten hier even lekker rustig in het zeebriesje te kunnen zitten, genietend van een paar rustige momenten. Dat briesje was er zeker, heerlijk! De rustige momenten niet zo. Er bleek ’s avonds een feest te zijn en hiervoor moest zo’n beetje de gehele tijd gesoundcheckt worden. Wat is dat toch met geluidsmensen, dat ze zo graag zelf hun installatie horen, maar vooral ook graag anderen dit ‘genoegen’ niet willen ontnemen?
We hebben toch een plekje uitgekozen en geprobeerd wat te relaxen en verder hebben we nog lekker op de rotsen in de zee rondgewandeld. Leuk, allerlei visjes, krabbetjes, zee-egels en mooie schelpen!
Als we terugkomen, gaan we met Sammy een wandeling maken naar Mpatado. Dit dorp net naast het project is een heel arm dorp. Mensen en dieren leven hier door elkaar, vuil ligt overal en gewassen groeien overal en nergens.
Toen we in 2010 in Mpatado kwamen, bestond het dorp voor een groot deel uit hutjes, in slechtere staat dan een verblijf voor huisdieren in Nederland. Hutjes gemaakt van houten frames, dichtgesmeerd met klei. Aan de binnenkant veel roetvorming vanwege het gebruik van kolen en houtvuurtjes. We zien nu ook nog steeds erg veel armoede en een soort apathie. Toch zijn de huizen nu voor en groot deel opgetrokken uit steen.
De toenemende welvaart in Ghana biedt ook kansen voor de mensen in Mpatado. Het dorp raakt meer en meer opgeslokt door de stad en de mensen kunnen soms eenvoudige baantjes vinden en zo een klein bestaan opbouwen. Maar intussen is de inflatie in Ghana ook erg hoog, dus erg veel blijft er niet over. En al helemaal niet voor degenen, die geen werk kunnen vinden. Elke keer aangrijpend om rond te lopen!
De kinderen die wij reeds ontmoet hebben op het project, zijn ondanks alles maar wat trots om hun ‘huis’ aan te wijzen, waar hun familieleden bezig zijn met allerlei huishoudelijk werk: wassen, eten voorbereiden, etc. We ontmoeten broers, zusjes, moeders en opa’en oma’s. Deze mensen zijn blij omdat sommige van de kinderen worden ondersteund door de stichting. Hierdoor kunnen ze naar school en krijgen ze kans om aan de cyclus van armoede te ontvluchten. Dat is ook fijn te horen!
Terwijl we zo door het dorp wandelen, wordt er gestreden om onze handen, het is maar goed dat ze vastzitten. Uiteindelijk hebben we allebei meerdere kinderen aan onze handen en intussen proberen we nog wat te filmen en fotograferen!
Als we teruggelopen zijn, horen we dat de vader van één van de meisjes, Abigail, die door de stichting wordt ondersteund, deze maand haar vader heeft verloren, echt treurig. Mogelijk dat haar moeder niet langer voor haar en haar broertjes kan zorgen en dat ze dan moeten verhuizen, zelfs naar andere steden. Verdrietig hoor!
-
29 December 2015 - 08:15
Wilma:
Wat weer een mooie foto's. Jullie nemen ons mee op jullie reis. Alles is zo herkenbaar, die arme kinderen van dat dorp. Maar wat zijn ze allemaal blij dat de hulp in de buurt is! Dat ze af en toe eens heerlijk onbezorgd kunnen spelen op ons project.
Geef Abigail een dikke knuffel!
-
29 December 2015 - 09:26
Ineke:
Prachtige foto's en weer een mooi verhaal. Heerlijk om zo mee te genieten van alles wat jullie zien en doen.
lieve groeten aan iedereen !! -
29 December 2015 - 09:29
Henk:
Vreselijk, dat het bij jullie ook zo warm is! Nooit geweten dat het een gevolg is van de stroom die nooit uitvalt. Dat de stroom nooit uitvalt is dan toch maar weer een geluk bij een ongeluk. Dat sound checken is nog niks vergeleken bij al die open kelen in Afrika. Dan kom je erachter dat heet milieu ook verpest wordt door onnodig geluid van mensen. Trouwens, dat geluid wordt extra opgedraaid want zelfs het sound checken geeft daar status aan degene die de herrie maakt. Hij werkt en een baan hebben er niet velen. Dus laat hij dat graag weten. Mooie foto's van schrijnende dingen... -
29 December 2015 - 13:05
Elise:
Mooi om alles mee te beleven! Mooie foto's! -
29 December 2015 - 13:20
Mineke:
Dank je wel voor de verhalen en foto's, het is mooi om zo geïnformeerd te worden over het leven daar. De armoedige huisjes en de kinderen die ontzettend blij zijn met hun speelgoed hebben veel indruk op mij gemaakt.
Nog een goede tijd gewenst!.
Groetjes,ook aan Sammy en Lucy -
29 December 2015 - 16:16
Eddy:
Heel mooi verhaal.
Fijne dagen gewenst
En heel mooi weer
De groeten van eddy -
29 December 2015 - 16:21
Hetty:
Echt heerlijk zeg om jullie te volgen. Wat weer een prachtige plaatjes.
Wat een zegen dat het project zo dicht bij Mptado ligt en het dorp mee genomen wordt in de zegen en kinderen een kans krijgen op een toekomst.
Zie uit naar het volgende verslag.
Dikke knuffel -
31 December 2015 - 09:15
Astrid:
Leuk dat het perspectief van de kinderen verbreed wordt door vitueel meegenomen te worden naar ons project in Oeganda. Jammer dat lawaai aan zee als je even lekker wilt relaxen. Maar er is vast nog een keer een moment voor een nieuwe poging. Mooie foto's weer. Liefs x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
