Kerstdagen in Ghana
Blijf op de hoogte en volg Eric en Krista
26 December 2015 | Ghana, Takoradi
Op eerste Kerstdag (trouwens een Nederlands fenomeen, twee Kerstdagen) is er om 8:30 uur een Kerstdienst.
Nou ja om 8:30 uur, als wij even daarvoor de grote eetzaal inlopen is alleen Rosemary er nog maar. En zij is degene die vandaag als taak heeft om de zaal klaar te maken. In het volgende halfuur druppelen mensen binnen en uiteindelijk omstreeks negenen is het begonnen!
In de middag gaan we met de meisjes uit de opvang én de familie Ntumy (Sammy, Lucy, dochters Rejoice, Praise en Love en zoon Redeemer) uit eten in de stad. Voor sommigen is dit voor het eerst in hun leven: eten in een restaurant. Gespannen zitten sommige meiden aan tafel, maar het is wel een speciale gebeurtenis! Dan blijkt dat ze ook nog eens met mes en vork moeten eten. Wat nu? Sammy is streng en dus proberen ze maar zo goed en zo kwaad als het gaat. We eten allemaal kip met Fried Rice of met Jollof Rice. Na een tijdje blijkt Sammy zijn kip toch echt met zijn hand vast te houden en langzaamaan volgen ze zijn voorbeeld maar. Kip met mes en vork valt ook niet mee!
Na het eten gaan we opnieuw met zijn 21-en in de bus. De bus kan het maar nauwelijks aan. Gelukkig duurt het ritje niet lang, want het is flink zweten geblazen achter in de bus. We stappen uit bij het Africa Beach Hotel en even lekker op het strand uit te waaien, etc. Ondanks het prachtige zomerweer (vanuit Nederlands perspectief) , gaan maar weinig Ghanezen naar het strand. De meesten kunnen niet zwemmen of hebben nauwelijks vrije tijd, omdat ze met moeite in hun behoeften kunnen voorzien.
De zee staat hoog en is wild. Er staat ook een harde wind. Ëén van de meisjes zit bijna de hele middag op een hoge rots, waar de zee niet kan komen! De rest heeft veel plezier in de branding of op het strand. Na twee uurtjes rijden we terug naar het project. Het is stil in de bus; we zijn allemaal uitgeteld. Sommigen vallen zelfs binnen de twintig minuten in slaap. Op het project aangekomen loopt iedereen sloom (haast als zombies) terug naar zijn of haar kamer. De hele avond is het compleet stil of het terrein; iedereen is gecrasht op zijn bed.
Wij hebben nog wat contact met Nederland via WhatsApp en gaan dan op tijd slapen. De volgende dag blijkt dat ook Sammy en Lucy onmiddellijk in slaap waren gevallen. Sammy had zich niet eens omgekleed.
De zaterdag, tweede Kerstdag, staat in het teken van de Party Party, zoals het genoemd wordt. Dit is het moment waarbij de kinderen uit de aangelegen dorpen (Mpatado) kleren, speelgoed en iets te eten en drinken ontvangen. Na ons ontbijt gaan we de grote zaal gereed maken. Extra slingers en ballonnen worden opgehangen, een grote reiskoffer vol speelgoed geleegd en uitgestald en een tas met kleding klaargelegd. We rekenen op zo’n kleine tweehonderd kinderen!
Deze tweehonderd blijken ook inderdaad op een paar na allemaal te komen! Allemachtig, wat een drukte, maar hoe gezellig en hoe mooi! Ondanks dat geprobeerd wordt het uitdelen enigszins ordelijk te laten verlopen, eindigt het toch behoorlijk chaotisch. Het eindresultaat is dat iedereen weggaat met minimaal één stuks speelgoed, één kledingstuk, een blikje frisdrank en een pasteitje. Minimaal, want sommigen proberen zeker om er wat meer uit te slepen. Soms door hun spullen aan een ander te geven en opnieuw in de rij te gaan staan. O, o, Sammy en Lucy kennen de kinderen wel en ze kennen dit fenomeen ook heel goed. We lachen er later om. Voor de kinderen is het zo uitzonderlijk wat hier gebeurt. Sommigen hebben misschien nog wel nooit een vol blikje frisdrank ontvangen. Onvoorstelbaar voor ons, gewoon de werkelijkheid van deze kinderen.
Zelfs de oudere kinderen stonden vooraan bij het uitzoeken van speelgoed, echt kinderspeelgoed. Gewoon blij om een keer zelf iets te mogen uitzoeken! Maakt ons dankbaar.
Intussen proberen we met foto en video van alles vast te leggen en ook nog om aandacht te hebben voor al die kinderen. Sommigen kennen we een klein beetje, anderen bestuderen ons van afstand en nog weer anderen blijven aan ons hangen discussiëren met elkaar over de vraag hoe onze huid nou zo wit kan zijn!
Als ze allemaal weer weg zijn is het al twee uur in de middag. Een paar van de grotere kinderen zijn nog over en gaan samen wat dansen. Nog eventjes blijven we erbij, dan gaan wij er vandoor om te rusten. De rest van de dag doen we kalm aan. Morgen weer een dag!
Nou ja om 8:30 uur, als wij even daarvoor de grote eetzaal inlopen is alleen Rosemary er nog maar. En zij is degene die vandaag als taak heeft om de zaal klaar te maken. In het volgende halfuur druppelen mensen binnen en uiteindelijk omstreeks negenen is het begonnen!
In de middag gaan we met de meisjes uit de opvang én de familie Ntumy (Sammy, Lucy, dochters Rejoice, Praise en Love en zoon Redeemer) uit eten in de stad. Voor sommigen is dit voor het eerst in hun leven: eten in een restaurant. Gespannen zitten sommige meiden aan tafel, maar het is wel een speciale gebeurtenis! Dan blijkt dat ze ook nog eens met mes en vork moeten eten. Wat nu? Sammy is streng en dus proberen ze maar zo goed en zo kwaad als het gaat. We eten allemaal kip met Fried Rice of met Jollof Rice. Na een tijdje blijkt Sammy zijn kip toch echt met zijn hand vast te houden en langzaamaan volgen ze zijn voorbeeld maar. Kip met mes en vork valt ook niet mee!
Na het eten gaan we opnieuw met zijn 21-en in de bus. De bus kan het maar nauwelijks aan. Gelukkig duurt het ritje niet lang, want het is flink zweten geblazen achter in de bus. We stappen uit bij het Africa Beach Hotel en even lekker op het strand uit te waaien, etc. Ondanks het prachtige zomerweer (vanuit Nederlands perspectief) , gaan maar weinig Ghanezen naar het strand. De meesten kunnen niet zwemmen of hebben nauwelijks vrije tijd, omdat ze met moeite in hun behoeften kunnen voorzien.
De zee staat hoog en is wild. Er staat ook een harde wind. Ëén van de meisjes zit bijna de hele middag op een hoge rots, waar de zee niet kan komen! De rest heeft veel plezier in de branding of op het strand. Na twee uurtjes rijden we terug naar het project. Het is stil in de bus; we zijn allemaal uitgeteld. Sommigen vallen zelfs binnen de twintig minuten in slaap. Op het project aangekomen loopt iedereen sloom (haast als zombies) terug naar zijn of haar kamer. De hele avond is het compleet stil of het terrein; iedereen is gecrasht op zijn bed.
Wij hebben nog wat contact met Nederland via WhatsApp en gaan dan op tijd slapen. De volgende dag blijkt dat ook Sammy en Lucy onmiddellijk in slaap waren gevallen. Sammy had zich niet eens omgekleed.
De zaterdag, tweede Kerstdag, staat in het teken van de Party Party, zoals het genoemd wordt. Dit is het moment waarbij de kinderen uit de aangelegen dorpen (Mpatado) kleren, speelgoed en iets te eten en drinken ontvangen. Na ons ontbijt gaan we de grote zaal gereed maken. Extra slingers en ballonnen worden opgehangen, een grote reiskoffer vol speelgoed geleegd en uitgestald en een tas met kleding klaargelegd. We rekenen op zo’n kleine tweehonderd kinderen!
Deze tweehonderd blijken ook inderdaad op een paar na allemaal te komen! Allemachtig, wat een drukte, maar hoe gezellig en hoe mooi! Ondanks dat geprobeerd wordt het uitdelen enigszins ordelijk te laten verlopen, eindigt het toch behoorlijk chaotisch. Het eindresultaat is dat iedereen weggaat met minimaal één stuks speelgoed, één kledingstuk, een blikje frisdrank en een pasteitje. Minimaal, want sommigen proberen zeker om er wat meer uit te slepen. Soms door hun spullen aan een ander te geven en opnieuw in de rij te gaan staan. O, o, Sammy en Lucy kennen de kinderen wel en ze kennen dit fenomeen ook heel goed. We lachen er later om. Voor de kinderen is het zo uitzonderlijk wat hier gebeurt. Sommigen hebben misschien nog wel nooit een vol blikje frisdrank ontvangen. Onvoorstelbaar voor ons, gewoon de werkelijkheid van deze kinderen.
Zelfs de oudere kinderen stonden vooraan bij het uitzoeken van speelgoed, echt kinderspeelgoed. Gewoon blij om een keer zelf iets te mogen uitzoeken! Maakt ons dankbaar.
Intussen proberen we met foto en video van alles vast te leggen en ook nog om aandacht te hebben voor al die kinderen. Sommigen kennen we een klein beetje, anderen bestuderen ons van afstand en nog weer anderen blijven aan ons hangen discussiëren met elkaar over de vraag hoe onze huid nou zo wit kan zijn!
Als ze allemaal weer weg zijn is het al twee uur in de middag. Een paar van de grotere kinderen zijn nog over en gaan samen wat dansen. Nog eventjes blijven we erbij, dan gaan wij er vandoor om te rusten. De rest van de dag doen we kalm aan. Morgen weer een dag!
-
27 December 2015 - 00:02
Elise:
Mooi om te lezen en mooie foto's! Herkenbare ervaring die jullie hebben tijdens het uitdelen van het speelgoed en de kleding!
Heel veel goeds aan jullie allebei en aan Sammy en Lucy en de meiden en de kinderen! -
27 December 2015 - 08:06
Wilma:
Wat een prachtige plaatjes! Heerlijk om de kleintjes en de groten zo te zien glunderen.
Die Lucky kan even gelukkig zijn bij Krista op de arm!
En dan een uitje met de meisjes van het project is zo leuk. Lekker uit eten samen en dan de zee in. Geen wonder dat iedereen uitgeteld is na die tijd. Al die mooie indrukken.
Voor een kind een onvergetelijke dag in hun jonge bestaan, een dag zonder zorgen en gewoon even kind kunnen zijn. Dat kan ze niet meer afgenomen worden! -
27 December 2015 - 13:51
Henk:
Kip moet je weten, dat mag je met de handen eten! Moet je kijken hoe gespannen ze die kip naar binnenwerken. Die kip zal zich ook rot gelachen hebben. Zo zeg, wat de zee met een mens kan doen. Jullie hadden de zee het zwijgen moeten opleggen, toch niet de meiden? Prachtig om al die kinderen zo blij te zien. Het zal hun geloof in de kerstman versterken... -
27 December 2015 - 14:05
Mariëtte :
Wat een mooie belevenissen voor de meiden, naar het restaurant en naar zee. En voor de kinderen een hele tafel vol met mooie spulletjes om uit te kiezen. Wat heerlijk voor ze om eens verwend te worden! Vast een dag om nooit te vergeten :) -
27 December 2015 - 18:22
Astrid:
Prachtig, de plaatjes spreken voor zich. Leuk ook om het speelgoed van buurman Jan terug te zien. wat een feest om daar iets uit te mogen kiezen. Met zo'n klein gebaar zoveel vreugde brengen, maakt dankbaar. Leuk dat jullie uit eten geweest zijn met de meiden en de familie Ntumy. Ha ha ik zie het al voor me ... eerst het geklungel met bestel en afkijken hoe het moet en uiteindelijk gewoon Sammy nadoen....lekker met de handen :-). Fijn te horen dat jullie genieten. Ga zo door! Wij genieten mee. Dikke lieve knuffel x -
27 December 2015 - 19:47
Hans De Goeij:
Lieve Krista en beste Eric, dank jullie wel voor het mooie verslag. Echt genieten om te lezen hoe de kinderen reageren. Geniet zelf ook en graag tot ziens weer in Hoogeveen. Hartelijke groet, Hans. -
27 December 2015 - 23:10
Marissa:
Wat mooi om alle verhalen te lezen en de foto's te zien.
Wat een belevenis voor de meiden om uit eten te gaan. En bovenal wat gezellig!!
Veel plezier en een fijne tijd nog daar in Ghana.
Liefs -
28 December 2015 - 12:09
Gera:
Met kerst valt er wat te vieren! Nou, dat hebben jullie gedaan. En hoe! Wat een heerlijk festijn voor jong en oud, voor de gevers en de ontvangers. Een onuitwisbare herinnering. Dank dat jullie het delen met iedereen die het maar wil lezen en bekijken. Geniet samen nog een tijdje, lieve groet. -
28 December 2015 - 13:24
Hetty:
Prachtig zeg. Wat een feest. Haha.....ik snap die kids wel. Kip met mes en vork maakt idd zenuwachtig Haha. Prachtig verhaal en wederom mooie plaatjes. Enjoy. Dikke knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
